De tijd vliegt...

Heehee lieve allemaal!

Het is al weer (te) lang geleden dat ik mijn laatste verslag heb geschreven. Ik denk dat het al weer vijf weken geleden is! Wat is er in die tijd veel gebeurd en wat is de tijd voor mij snel voorbij gevlogen.

Okee, ik ga proberen om verder te schrijven vanaf het moment waar mijn vorige verslag opgehouden is.
Op 10 oktober ben ik samen met de ouders van Kristin richting Thanjavur & Madurai vertrokken. Dit was een heerlijke trip waar ik erg van genoten heb. Sinds lange tijd hadden we beide, in onze ogen, een luxe slaapkamer en een lekker zwembad. Genieten dus! In Thanjavur & Maduari hebben we verschillende tempels en een paleis bezocht. Ik ben erg dankbaar dat ik met Kristin mee mocht op deze reis! De tempels waren werkelijk prachtig en ik ben blij dat ik het gezien heb, omdat ik dan met Jordi andere dingen VAN India kan zien. Het was eigenlijk een combinatie van vakantie en cultuur! Wat heerlijk was.. Na de ouders van Kristin uitgezwaaid te hebben zijn we richting Trichy en Kumbakonam vertrokken om Devi & Evelien te ontmoeten. Zij hebben Kristin en mij het meisjes project laten zien, Kumbakonam en het kleine stadje Uthani. Wat was dit leuk om te doen en te zien! Dit was de eerste keer voor ons dat we met meisjes een activiteit hebben gedaan en wij merkten dat het verschil tussen jongens en meisjes echt wel heel groot is. Meisjes zijn veel lichamelijker en ik heb het idee dat het bij jongens iets langer duurd voordat je een band opbouwd en jongens zijn minder lichamelijk. Voor mij was dit interessant om te verschil te zien. Ook hebben Devi en Evelien ons mango’s laten proeven!! HMMMMMM.. dat is bijna, ja bijna, net zo goed als chocolade:)

Op 19 oktober zijn Kristin en ik vroeg op gestaan om met de jongens en de staff te vertrekken naar Trichy. Very early morning.. ja 3 45 ging de wekker.. Het was bizar om te denken dat op dat moment iedereen in Nederland nog in de discotheek zou staan haha. Om 4 30 zijn we de bus in gestapt. Zoals velen van jullie weten ben ik geen ochtend mens en gelukkig is Kristin ook geen ochtend mens. Wij dachten nog even lekker bij te kunnen slapen in de bus richting Trichy ( 3 uur rijden ). Nou dat was niet het geval. De jongens waren ontzettend enthousiast en hadden er veel zin. Ze gingen rustig zitten in de bus. Toen de bus vertrok gingen alle disco lichten aan en niet te vergeten de muziek werd ook aangezet op standje maximum. En wat denk je? De hele bus ging heen en weer. Alle kinderen gingen in het gangpad dansen en ze gingen helemaal los en ondertussen waren de deuren gewoon open. Dat is normaal.. Kristin en ik keken onze ogen uit in de vroege vroege morgen.. Dit vond ik persoonlijk een kadootje! Toen we in Trichy arriveerden hebben we een ontbijt gehad en zijn we richting de tempel vertrokken. Het was een tempel met veel trappen. De kinderen waren ontzettend snel boven en wij waren helemaal uitgeteld.. Maar na al het zware werk hadden we wel een ontzettend mooi uitzicht. Na de tempel zijn we naar een dam gereden waar we overheen zijn gelopen en waar we nog even gezeten hebben. Daarna zijn we terug gereden naar de city en hebben we een mis gehad.. tja dat hoort er ook bij en we hebben de kinderen daarna kunnen verblijden met een ontzettend lekkere maaltijd. In de middag zijn we nog naar een andere dam gereden waar de kinderen gespeeld hebben en waar wij bingo gespeeld hebben. Je zal denken dat je daar een pen voor nodig hebt. Gelukkig zijn de kinderen hier ruimdenkerder dan mij en gebruiken ze gewoon een klein takje of scheuren ze het kapot. Toen was het helaas al weer tijd voor de terug reis. En wat denk je? Alle kinderen waren gebroken. Iedereen lag over elkaar of in het gang pad te slapen. Dat doet ons goed. Wij hadden nooit gedacht dat we ooit de kinderen in deze toestand zouden zien! Er is altijd wel iemand met genoeg energie haha. Ik denk dat de kinderen een leuke dag hebben gehad en ze zijn in mijn ogen goed verwend met eten. Geslaagde dag dus!

Na de uitstap richting Trichy konden Kristin en ik weer onze lessen op de normale tijden geven. Wat waren wij blij!! Ook zijn wij begonnen om op school onze dans workshops te geven. Dit bevalt ons heel erg goed. We doen dit van half 1 tot half 2 elke schooldag. Voor ons is het een dag break en wij hebben het idee dat de kinderen het leuk vinden. Op donderdag 14 november is het Childrensday. Wij zullen deze dans met de hele school (280 leerlingen) gaan uitvoeren. Ik ben benieuwd hoe dat gaat worden!! Haha ik denk één grote chaos maar dat maakt niet uit. Voor ons is het doel vooral plezier beleving, ontspanning en een uitlaatklep, zodat de kinderen weer met een fris hoofd de les in kunnen. Wij hopen na de dansworkshop nog een art worshop en een music workshop te kunnen houden. We zullen zien wat de tijd ons brengt! Het is in ieder geval ontzettend leuk om te doen en we genieten er heel erg van!

Op zondag 27 oktober was het tijd voor de careerday. Samen met andere Tamilse vrijwilligers hebben we dit opzet. Er waren allerlei mensen geregeld die een praatje kwamen houden over beroepen. De kinderen waren vooral geïnteresseerd in de Army man! Wat logisch is voor jongens van deze leeftijd;) We hopen dat de jongens hier iets van geleerd hebben en misschien weten wat ze later willen studeren en waarvoor ze op dit moment studeren. Laten we het hopen. Wel denk ik dat het een geslaagde, maar drukke dag was voor iedereen.

Eind oktober kwamen Devi en Evelien nog een keertje bij ons op bezoek. We hebben samen nog wat uitstapjes gemaakt en we hebben samen Diwali gevierd. Ook hebben we samen uno gespeeld (en ik heb gewonnen natuurlijk;) als Rasa het toelaat) en een lekker drankje gedronken op het dakterras van het gebouw. Ondertussen hebben we gekeken naar het vuurwerk wat prachtig was. Het was fijn om hun nog een keer te ontmoeten. Vaak zijn er toch dingen waar je tegen aanloopt op het project en het is om daar met meerdere personen over te praten/ te delen. In het begin is alles nog zo leuk en ziet alles er roos kleurig uit. Na een tijdje gaan je dingen opvallen waar je tegen aanloopt. Dan is het soms fijn om er met mensen over te kunnen praten!

In de tussenliggende weken hebben we beide tijd gehad om onze lessen te geven en dit zorgt ervoor dat de tijd nog sneller voorbij gaat en de kinderen genieten er ook van! Het is toch mooi als een jongen heel graag muziek wil en dat aan je blijft vragen. Je geeft een keertje toe en hij komt bij de muziek. Je geeft hem een trommel en begint van oor tot oor te stralen! Wat wil je nog meer? Dat maakt mij een blij mens. En dan moet je weten dat hij vaak druk en vervelend kan zijn.. Ik maak meer van deze mooie momenten mee. Het is jammer dat ik dat niet op foto vast kan leggen en het is moeilijk om te omschrijven. Maar één ding kan ik wel zeggen, vaak verlaat ik mijn muziektherapie met spierpijn in mijn wangspieren van het lachen en van het genieten! Ik kan me ook nog niet bedenken dat ik afscheid moet nemen van deze schatjes.. Het is zo leuk om te zien hoe gek we soms met elkaar kunnen doen tijdens de therapie. Deze jongens zijn zeer creatief alleen vaak ingekaderd en ze leren om product gericht te werken ipv meer proces gericht. Helaas is dat wel de cultuur. Ook ben ik gestart met het maken van de shakers aan de laatste groep kinderen. Sommige kinderen zijn heel erg creatief en maken de mooiste kunstwerken! Eén jongen genaamd, Chandru, vroeg al een aantal keer (zeker 2 ) aan Kristin en mij wanneer hij nou zijn shaker af mocht maken. Gisteren kwam hij in zijn vrije rust uurtje naar ons toe en vroeg of hij zijn instrument mocht afmaken! Wat maakt mij dat een blij mens! We besloten direct om het lokaal op te maken en lekker creatief bezig te zijn. Er druppelde nog een aantal andere kinderen binnen. Dit waren twee heerlijke uurtjes die we samen met een klein groepje kinderen konden besteden. GENIETEN!

Afgelopen week hebben wij jawel, twee dagen regenvrij gehad! Wie had dat verwacht. Zit je in India krijg je regenvrij.. Dat mogen ze in Nederland ook wel eens invoeren;) Van het weekend zijn we gestart met de eerste twee art workshops! De teacher was geregeld en we zijn van start gegaan. Wat was dit leuk om te doen en wat waren de kinderen lekker bezig. Het is zo mooi om te zien hoe druk het in het begin is en hoe rustig de meeste jongens na een tijdje zijn. Daar word ik blij van! Ik zag dit ook tijdens het maken van de shakers. De jongens hebben mooie creatieve tekeningen gemaakt en we hebben ze opgehangen in het gebouw. De insteek van deze workshops zijn vooral kennismaking met art en de kinderen vooral geen skills aanleren. We willen de kinderen kennis laten maken met het leren uiten van zichzelf/emotie in een creatieve werkvorm. Aankomend weekend zullen de andere 4 workshops plaats vinden en hebben alle kinderen de mogelijkheid gehad om een tekening te maken.

Ook hebben Kristin en ik een estafette race georganiseerd met de verschillende teams van het huis. Dit was een zeer geslaagde ochtend en dit kunnen we weer afstrepen van onze to do list haha! Bovendien hebben we een aantal keer meegekeken met Malar. Zij kookt voor ons. We hopen veel van haar te leren en hopelijk kan ik het thuisfront op die manier verblijden met indias eten, want het eten is hier echt heerlijk.
Het is raar, maar waar.. de tijd gaat zo snel dat de tijd alweer bijna ten einde is, tenminste zo voelt het. Het is voor mij moeilijk om in woorden uit te drukken hoe dit voor mij voelt. Ik wil er nog niet aan denken om afscheid hier te nemen..

Het goede nieuws is dat a.s. maandag 18 november mijn vader en zusje hier komen. Waar ik heel blij mee ben. Ik ben heel benieuwd hoe voornamelijk mijn vader zal reageren. Hihi sorry papa! Ook brengen zij pepernoten mee:) jeej!! Hoeven we die in ieder geval niet te missen haha! Zij zullen een week blijven. Op het moment dat zij terug vliegen halen we de vriend van Kristin van het vliegveld. Zij zullen nog een aantal dagen hier blijven en dan vertrekken om rond te reizen. Dit betekend dat het afscheid van Kristin al dicht bij komt. Wij zullen de kinderen een klein persoonlijk cadeau geven. Ook zijn we bezig om te kijken of we nieuwe school uniformen kunnen krijgen voor de kinderen. Om dat er veel mensen langs komen betekend dat wij samen eigenlijk nog maar een korte tijd hebben waarin we onze dingen willen afronden. Gelukkig hebben we veel al kunnen doen! We willen in ieder geval nog één ruimte verven en nog met de andere jongens naar het strand gaan voordat Kristin weg gaat. Als dit allemaal lukt vinden wij zelf dat we aardig trots mogen zijn!
Dit betekend dat ik vanaf 26 november tot 9 december alleen op het project verblijf. Ik wil zelf nog graag mijn shakers af maken met de jongens, een zangles geven en relax MT geven. Ten slotte zou ik graag nog een workshop voor alle kinderen willen organiseren waarin ik uitleg hoe je de instrumenten moet gebruiken, zodat iedereen nog een keer duidelijk weet hoe het moet! Zodat de kinderen er verder mee kunnen. Als ik dat allemaal kan doen ben ik tevreden mens!

Op 9 december vertrek ik samen met Kristin en haar vriend voor nog een relax weekje richting de Andaman eilanden.. Hier ben ik stiekem ook wel blij mee. Ik wilde dit heel graag zien en ik ben blij dat ik de kans hiervoor gekregen heb! En als ik terug ben, zal ik Jordi weer ontmoeten! Daar kijk ik stiekem wel naar uit:)! Zoals je waarschijnlijk leest blijft er weinig tijd over waar nog veel in moet gebeuren. En ja Stan & Kes natuurlijk mis ik jullie en andere lieve mensen uit Nederland. Ik zal ook wel heel blij zijn om iedereen weer te zien. Wel vind ik het nu al heel moeilijk om afscheid te moeten nemen van die lieve kleine schatjes!!!!! En er zijn ook meisjes op school!

Nou volgens mij is dit wel weer genoeg!! & de reacties zijn super leuk om te lezen:)

Lieve groetjes Anne